Karakal, ryś stepowy (Caracal caracal) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych. Występuje w Azji (Indie, Pakistan, Afganistan, Iran, Turkmenistan), na Półwyspie Arabskim i w Afryce. Pierwszy okaz opisano w 1776 roku. Nazwa wywodzi się od tureckiego słowa karakulak - czarne ucho. Czasami bywa zaliczany do rodzaju Felis, ale stopień jego odrębności chyba uzasadnia ustanowienie dla niego odrębnego rodzaju Caracal lub zaliczenia go wraz z rysiem europejskim i rysiem rudym do rodzaju Lynx.

Wysokość ciała
50 cm

Długość ciała bez ogona
60-80 cm

Długość ogona
20-30 cm

Masa ciała
samce 13-18 kg, samice są mniejsze

Ubarwienie
Ubarwienie od jasnobrązowego do ciemnobrązowego, czasem czarne, pod brzuchem izabelowate lub nawet białe.

Budowa
Uszy długie, czarne na stronie tylnej, zakończone pędzelkami (które nie rosną, w przeciwieństwie do rysia). Kończyny również długie, sylwetka smukła, ale mocna.

Pożywienie
Odżywiają się mięsem, polując na zwierzęta różnej wielkości, od ssaków po węże i płazy.

Rozród
Na południe od Sahary karakale nie mają ściśle określonego okresu rozrodczego, na północy młode rodzą się zimą lub wiosną. Ciąża trwa 70-79 dni, w miocie 1-4 młodych. Ssą około 4 miesięcy, dojrzewają w ciągu 15 miesiecy, ale samodzielność uzyskują już ok. 10 miesiąca.

Biotop
Karakal zamieszkuje suche sawanny, stepy, krzaczaste zarośla i półpustynie.

Tryb życia
Bywają aktywne nocą lub w dzień (zależnie od obszaru występowania), a ich aktywność zależy od temperatury otoczenia. Przy temperaturze powyżej 10° C odpoczywają.


Karakal w RPA - Ochrona
Niestety, karakale są obiektem intensywnych polowań. Wprawdzie ich futro nie ma wartości handlowej, ale są uważane za szkodniki, ponieważ chętnie zaglądają na farmy.

'Ciekawostki

maksymalna znana długość życia wynosi 19 lat
samce i samice żyją osobno, zajmując zachodzące na siebie terytoria
potrafią się wspinać na drzewa
karakale to jedne z najszybszych kotów, choć ustępują gepardom
łatwo dają się oswoić[potrzebne źródło]
oswojonych karakali używano do polowań. Jako pierwsi udomowili go Chińczycy albo Egipcjanie, od Chińczyków nauczyli się tego Hindusi, którzy podczas polowania dawali im strój przypominający gazele. Później sztukę tę przejeli Mongołowie i Persowie - sam Cyrus II Wielki polował z tymi zwierzętami. Dziś już z karakalem poluje tylko jeden lud, zamieszkujący południowy Tadżykistan.

Inne nazwy

- polski: ryś stepowy
- angielski: caracal, desert lynx
- francuski: caracal
- niemiecki: Karakal, Wustenluchs
Wszelkie nazwy sugerujące bliskie pokrewieństwo z rysiem nie mają podstaw naukowych, lecz mimo to karakal bywa zaliczany do rysiów.

Podgatunki
Caracal caracal algira (Wagner, 1841) – północna Afryka
Caracal caracal caracal (Schreber, 1776) – południowa, środkowa, wschodnia Afryka
Caracal caracal damarensis (Roberts, 1926) – Namibia
Caracal caracal limpopoensis (Roberts, 1926) – Botswana
Caracal caracal lucani (Rochebrune, 1885) – Gabon
Caracal caracal nubica (J. B. Fischer, 1829) – Etiopia, Sudan
Caracal caracal poecilictis Thomas & Hinton, 1921 – zachodnia Afryka
Caracal caracal schmitzi (Matschie, 1912) – zachodnia Azja, Iran, Arabia, Indie









Źródło: Wikipedia Wolna Encyklopedia - Caracal
Obraz: Google